Vondelmolen Cycling Team

We treffen Geert Wellens vlak voor de start van de dameswedstrijd op de flanken van de mythische Koppenberg. Onder de in het oog springende Vondelmolen-tent staat de ploegmanager bij zijn rensters terwijl ze nog even opwarmen. De cross in Oudenaarde gaat bijna van start, maar voor het begin van dit project moeten we al zeven jaar teruggaan in de tijd. “Toen reed ik zelf nog bij De Luihoeve Cyclocrossteam, waar ik mijn carrière afsloot. Het vrouwenveldrijden kreeg al meer aandacht, maar nog niet zoals dat nu het geval is. Ik voelde dat het misschien wel mijn roeping was om mee te werken aan de opwaardering van het Belgische damesveldrijden”, steekt Wellens van wal. “Na twee jaar merkte ik dat we op een dood spoor zaten en dan heb ik het heft in eigen handen genomen. Dankzij mijn geschiedenis in de sport kon ik vrij vlot sponsors overtuigen om dit project te steunen. Het begon met enkele dames, waarvan Laura Verdonschot en Maud Kaptheijns al direct twee toppers waren. Een mooie start!”

De laatste jaren rezen er heel wat nieuwe cyclocrossteams uit de grond, maar specifieke damesploegen kom je niet vaak tegen. Een spijtige zaak, vindt ook Wellens. “Ik merkte dat het heel moeilijk was om als dame bij wijze van spreken aan een koersbroek te geraken, laat staan dat ze een goeie ploeg vonden. Zij hadden het meeste nood aan een professionelere aanpak. Zo ben ik erin gerold, maar er is nog veel werk aan de winkel. Bij ons team wil ik de huidige rensters zichzelf laten bewijzen, helpen doorgroeien en professionele ondersteuning bieden. Als ik wat verder kijk, wil ik graag het algemene niveau van de Belgische crosssters een stap hoger tillen”, luidt het ambitieus.

Na het crossseizoen staat er een spannende verandering te wachten voor Vondelmolen CT. “Dan gaan we fusioneren met XALT Cycling Team van manager Jurgen Landrie. Zo zal ik minder hooi op mijn vork moeten nemen wat het zakelijke betreft, en kan ik me meer focussen op het sportieve aspect. Met deze samenwerking willen we samen op een vernieuwende manier meegroeien met het damesveldrijden. Op korte termijn zouden we graag ons plekje afdwingen tussen de wereldtoppers. Voor onze rensters is het zeker een stap voorwaarts. Ze krijgen de kans om een nog mooiere toekomst uit te bouwen in het veld. Ik ben Sinterklaas niet, maar ik probeer er zoveel mogelijk aan te doen om hen daarbij te helpen”, doet Geert de toekomstplannen uit de doeken. To be continued in het voorjaar van 2020!

Jeugdige dames opvangen, begeleiden en naar de top brengen: dat is waar de gewezen crosser het allemaal voor doet. Iets waar hij enorm veel voldoening uit put. “Op het wereldkampioenschap in Zolder van 2016 leverde onze ploeg met Nikola Nosková en Maud Kaptheijns twee dames op het podium. Die ervaring was een extra stimulans waarbij ik voelde dat het echt mogelijk is om jonge meisjes op te leiden en klaar te stomen voor de top. Het enige jammere is dat ik met hen geen twee mooie jaren bij de beloften of profs heb kunnen meemaken in onze ploeg. Grotere teams maken soms hun hoofd zot door hen bij wijze van spreken een extra fiets te bieden. Toen ik Verdonschot en Kaptheijns kon afgeven, was ik fier omdat hen houden een onmogelijke opdracht was. Met de fusie hopen we onze opgeleide dames ook bij ons te zien schitteren als elites.” Hoewel de wielerbonden hun uiterste best doen om het damesveldrijden in België te ondersteunen, ziet Geert nog een werkpuntje. “Vooral in België bij A-crossen vind ik dat er iets meer kan gedaan worden. Al staan ze maar met drie junioren aan de start, roep ze nadien toch op het podium en geef een boeketje bloemen. Dat motiveert die meisjes veel meer want dan kun je thuis zeggen dat je won. Volgend seizoen komt er een juniorencategorie voor dames in de Wereldbeker en dat voorbeeld zou gevolgd moeten worden. Prijzengeld hoeft zelfs nog niet, maar voorzie op zijn minst een korte podiumceremonie voor elke leeftijdscategorie”, doet de teammanager een constructieve oproep.

Met Verdonschot en Kaptheijns heeft het team al twee grote talenten afgeleverd bij de profs, en ook in de huidige kern schuilen enkele ruwe diamanten. Teammanager en scout Wellens licht graag toe hoe ze tewerk gaan tijdens hun ontdekkingstocht: “We staan zelf naast het parcours en staren ons niet blind op uitslagen. Andere teams kijken enkel naar kampioenschappen en pikken de podiumlaureaten eruit. Maar vaak kun je veel meer zien tijdens de wedstrijd. Wat is er gebeurd en hoe gaan ze ermee om? Het kan even goed zijn dat iemand net naast het podium valt, maar het jaar erna wel kampioen wordt. Meestal ga ik zelf naar de ouders toe en zeg ik dat ik interesse heb om hun dochter in de ploeg op te nemen. Ook als ze hun talent niet binnen het jaar kunnen laten zien, want dat hoeft niet.”

De verraderlijk gladde stroken van de Koppenberg lijken het onderspit te delven tegen de technische bagage van de Vondelmolen-dames, iets dat we ook al opmerkten tijdens de Cycling Vlaanderen damesstage van afgelopen zomer. “Ik probeer iedereen een basis mee te geven op vlak van training en techniek. Ik ben geen gediplomeerde trainer, en dat zal je me ook nooit horen verkondigen, maar ik geef ze wel schema’s met mijn zicht op de zaken. Als ze met een echte trainer willen werken, is dat voor mij geen enkel probleem. Al denk ik dat in het veldrijden ervaring dikwijls meer impact heeft dan alles te leren uit boeken en theorie. Ik ga me niet bemoeien met core stability-oefeningen en specifieke trainingen met wattages, maar op technisch vlak denk ik dat ik met mijn 25 jaar ervaring wel de geschikte raadsman ben.”

Techniektips en parcoursweetjes van een ex-veldrijder, wie zou dat niet willen? Maar de omkadering van Vondelmolen CT gaat nog een stuk verder. “Ik vind dat iedereen bij onze ploeg, ongeacht het niveau dat ze behalen, moet kunnen proeven van een trainingsstage. Zowel een in het buitenland als een technische cyclocrossstage. Voorts spreken we in de zomer ook af om samen te trainen of een wegkoers te rijden. Onze dames het gevoel geven dat ze omkaderd en geholpen worden, dat is onze taak. Zo komen ze niet alleen aan op een cross waar ze hun plan moeten trekken. Wij zorgen ervoor dat we er al staan met onze teamstand en dat we stress wegnemen. Zo ontferm ik me erover dat ze weten waar ze zich moeten inschrijven, waar ze starten, … Tot slot zal ik de meisjes altijd zo goed mogelijk proberen te helpen als ze met vragen zitten. En ook als het wat minder gaat, moet ik hen een hart onder de riem kunnen steken”, vertelt de teammanager van de hechte groep. “Onze groepssfeer is dit jaar echt uitzonderlijk. Zowel tussen de ouders als tussen de rensters klikt het heel goed. De avond voor de wedstrijd in Contern zijn we met z’n allen iets gaan eten. Dat leek wel Nieuwjaar! Dit is het eerste jaar waarbij het voor mij, de rensters, ouders en supporters als een grote familie aanvoelt. Dat zie je momenteel in geen enkel ander team en daar mogen ze best jaloers op zijn.”