E-mountainbike

“Ik zal dat wel kunnen zeker? Zo moeilijk kan mountainbiken met een elektrische fiets niet zijn hé…” Er spoken vooral vraagtekens door Jente zijn hoofd wanneer we onderweg zijn naar de mijnterrils van Beringen. Hij gaat er op zaterdag deelnemen aan een e-mountainbike initiatie, een dag later rijdt hij zijn eerste E-MTB wedstrijd. Gek of geniaal, beslist u zelf maar…

Aangekomen op het event worden we opgewacht door Jeff Luyten. Hij mountainbikete vroeger op het hoogste niveau en houdt zich nu onder meer bezig met de opleiding van de Vlaamse wielerjeugd. “Ik stel voor dat we er direct invliegen, niet?” Jeff legt kort uit wat de verschillende standen op de E-MTB betekenen en weg zijn we. “Amai, die turbo staat me wel aan”, roept Jente. “Ik moet echt geen kracht zetten op die manier, dat e-mountainbiken valt goed mee!”

We rijden naar de bos achter de mijnterril en maken onze eerste stop. Jente heeft zijn eerste meters op de E-MTB gereden, maar voelt buiten de motor geen verschil met een normale mountainbike. “Dat is heel normaal”, zegt Jeff. “Op het vlakke voel je enkel het verschil in kracht dat je op je pedalen moet zetten, maar hier in de bos ga je het verschil pas echt merken. Hier liggen een paar technische passages: steile stukken bergop, moeilijke afdalingen. Daarin ga je pas ontdekken wat e-mountainbiken echt is. In je fiets zit een motor van 250 watt. Dat is de maximum ondersteuning die is toegelaten door de UCI. Steile beklimmingen nemen gaat hierdoor veel makkelijker en in de afdalingen ga je meer controle hebben omdat je fiets meer gewicht heeft.”

Na enkele rondjes in het bos beseft Jente dat e-mountainbiken op het vlakke misschien makkelijk is, maar wanneer het wat technischer wordt, is het toch andere koek. “Die fiets trekt je echt vooruit en dat is op de technische passages best lastig. Je moet de fiets er perfect onder controle hebben om niet uit de bocht te gaan, zowel bergop als bergaf.”

Samen met Jeff rijden we de mijnterril op. Het e-mountainbiken lukt Jente met vallen en opstaan, maar we geraken boven. Daar komen we een vriend van Jeff tegen die ook een elektrische mountainbike bijheeft. Hij is al wat ouder en heeft ervaring met E-MTB’s. “Toen ik in Oostenrijk was, reed ik voor het eerst met een elektrische mountainbike”, legt hij uit. “Ik zat in de bergen en wou er een mountainbike huren, maar ze gaven me automatisch een elektrisch model. 80% van de mountainbikers rijdt daar elektrisch. Ik vind het ook enorm leuk omdat je er veel verder mee kan fietsen dan met een gewone mountainbike. En wie denkt dat E-MTB’en niet vermoeiend is, moet het maar eens proberen. Ze zullen rap van gedacht veranderen.”

En of het vermoeiend is… Samen met Jeff rijden we via de haarspeldbochten, rockgardens en drops de mijnterril naar beneden. Ook dat is afzien omdat je de zware fiets (ongeveer 23kg) voortdurend onder controle moet houden. Jeff staat ons beneden op te wachten met een smile. Je ziet dat hij geniet van het E-MTB’en. “Ja, ik vind het leuk. Met zo’n E-MTB kan je je techniek echt super goed trainen. Op een dag tijd kan je veel meer kilometers doen met een E-MTB dan met een gewone MTB. Je kan bijna dubbel zoveel techniek trainen dan met een gewone MTB. Ik kan het iedereen aanraden. Ik hoop dat ook jij er een beetje van genoten hebt, Jente. Je eerste wedstrijd zal niet makkelijk worden morgen, maar probeer er toch wat van te genieten.”

Zondag, 10u. We komen samen op de carpoolparking langs de snelweg in Lummen. Jente loopt te ijsberen rond zijn auto. “Ik ben benieuwd naar de wedstrijd. De organisator stuurde me een berichtje dat veldrijder Quinten Hermans gaat meedoen. Winnen zal er dus niet inzitten”, lacht hij.

Wanneer we aankomen op het parcours loopt er al heel wat volk rond. Er zouden 25 renners deelnemen aan de wedstrijd, wat best veel is voor een E-MTB race in België. Organisator Ben Gielen geeft ze een korte briefing waarna iedereen plaatsneemt aan de start. “Ik zal maar in turbo vertrekken zeker”, lacht Jente nog. Maar daarna is het pure focus. Klokslag 12u geeft Ben Gielen het startschot. 25 ontketende renners vliegen richting de mijnterril. Ze moeten vijf rondes van ongeveer 6 kilometer afleggen. 5 keer de terril op en af, zelfs met een E-MTB loodzwaar.

Na vijf ronden is het tot ieders grote verbazing (mopje) Quinten Hermans die als eerste over de meet komt. Jente finisht een paar minuten na hem net buiten de top 10.

“Amai, ik heb afgezien. Ze zeggen wel dat hier een motor in zit, maar volgens mij stond die toch niet aan… Het is echt niet dat je hier met een brommer naar boven rijdt. Mijn benen doen echt pijn, je moet echt nog hard trappen bergop. Dat had ik niet verwacht. Ook in de afdalingen kan je geen seconde recupereren omdat je echt moeite moet doen om in de technische afdalingen je fiets onder controle te houden. Ze zeggen vaak dat elektrisch fietsen voor oude mensen is, maar deze sport is dat echt niet hoor!”

Een paar meter verder staat ook Quinten Hermans nog te bekomen van zijn wedstrijd. “Ben je eigenlijk voor of na mij gefinisht, Quinten?” vraagt Jente hem om te lachen. “Ik dacht dat ik gewonnen had”, lacht Quinten. “Het was echt tof, maar het was toch zwaarder dan ik had verwacht. In het begin moest ik terugkomen op de koplopers. Die reden constant 25km/u op het vlakke, maar de ondersteuning van de motor valt uit op 25 km/u omdat dat wettelijk zo moet van de UCI, dus ik moest op eigen kracht harder trappen dan 25 km/u om erbij te geraken. Dus ondanks de motor was het toch afzien. Een normale cross werk ik af aan gemiddeld 350 watt, als je daar de motor van 250 watt bijtelt, kom je toch aan een serieus verschil in kracht. Dan kan ik Mathieu van der Poel misschien volgen”, lacht hij. “Nee, ik vond het plezant. Het gaat zeker niet mijn laatste keer geweest zijn.”

E-mountainbiken is dus geen sport voor oude mensen zoals sommigen wel eens durven denken. Ondanks de motor is het echt afzien en zeer technisch. Met 25 deelnemers in de eerste Belgische wedstrijd van het jaar kan organisator Ben Gielen terugblikken op een succesvolle editie. Het is een feit dat E-MTB’s aan een opmars bezig zijn in België. Hoe hoog het niveau hier is, dat is een andere vraag. Het antwoord daarop zullen we pas kennen eind augustus wanneer het eerste WK wordt georganiseerd.