IEDEREEN IS WELKOM IN ONS TEAM, ZOLANG ZE DE JUISTE SPIRIT HEBBEN
“Wat een marathon is voor lopers, is een granfondo voor fietsers”, zo omschrijft Arne Vanden Wijngaert een van de snelst groeiende wielerdisciplines ter wereld. In 2013 begon hij het Granfondoteam.be met twintig leden, ondertussen telt de club meer dan 200 renners. “Iedereen is welkom bij ons, welk niveau ze ook hebben, zolang ze engagement tonen en bij het team komen met de juiste spirit.”
Granfondo Strade Bianche, cancelled. Schleck Granfondo, cancelled. Tour Transalp, cancelled. Ook in granfondoland slaat het coronavirus hard toe. Bij elke wedstrijd staan er normaal gezien duizenden deelnemers aan de start. De ene doet mee om te winnen, de andere om uit te rijden en grenzen te verleggen. In het zonnige Zonhoven hebben we afgesproken met drie renners van het Granfondoteam.be: Joeri Verdeyen, Kristof Bervoets en Arne Vanden Wijngaert. Alle drie hebben ze de granfondospirit: ze zoeken constant de limieten op en proberen zichzelf voortdurend te verbeteren.
“Dat klopt”, lacht oprichter Arne Vanden Wijngaert. “Ik zal je eens een typisch voorbeeld geven. Afgelopen weekend tijdens de lockdown hebben vijf leden van ons virtueel geëverest op Zwift. Ze maakten meer dan 10.000 hoogtemeters op rollen. Compleet gestoord, maar wel een uitdaging. En hoe groot of hoe klein die ook is, elke granfondorenner is daarnaar op zoek.”
Arne, het is duidelijk wat een granfondorenner typeert, maar wat is een granfondo juist?
(ARNE) “Wat een marathon is voor lopers, is een granfondo voor fietsers. De wedstrijd heeft een paar typische kenmerken: Het is een gechronometreerde wedstrijd met een massastart, de wedstrijd speelt zich af over een lang uitgerekt parcours, het zijn geen rondjes. De wedstrijden zijn vaak ook verkeersvrij. Er is een algemeen klassement en er zijn klassementen per leeftijdscategorie. En het belangrijkste is: iedereen mag deelnemen, hoe snel of hoe traag je ook rijdt. Er zijn mensen die voor het klassement gaan, maar evengoed zijn er renners waarvoor uitrijden de uitdaging op zich is. Dat zie je bij de leden van onze club ook terug.”
Vertel ons eens wat meer over jullie club.
(ARNE) “Ik heb Granfondoteam.be opgericht in 2013 omdat ik zelf Granfondo’s reed en op de wedstrijden altijd dezelfde mensen uit Vlaanderen tegenkwam. Ieder regelde zowat alles voor zich, maar er doken toch vaak praktische of logistieke problemen op. Ik loste die dan vaak op. Omdat ik dat dan toch deed, besloot ik om een club op te richten waardoor het voor die hele groep makkelijker was om naar de wedstrijden te gaan. We zijn toen begonnen met twintig man. Nu, zeven jaar later tellen we ongeveer 225 leden. Als je lid wordt, vragen we om ongeveer 2 granfondo’s per jaar te rijden en engagement te tonen. Qua wedstrijden is er voor ieder wat wils. Er staan er normaal 25 op onze kalender. Dat kunnen klimkoersen zijn door de week tot vlakke wedstrijden in de weekends, dat kan kort bij huis zijn of ver weg. Maar we vragen onze leden om er toch een aantal te doen zodat we een groepsgevoel creëren. Dat is belangrijk. Ook qua werking van ons team. Het is belangrijk om te weten dat ik die club niet alleen run. Er zijn zoveel mensen die hun steentje bijdragen. Alleen door als groep samen te werken, kunnen we de uitstap naar een granfondo vlekkeloos laten verlopen.”
Wat houdt dat dan precies in, dat vlekkeloos verlopen?
(ARNE) “We proberen onze renners volledig te ontzorgen op zo’n wedstrijd zodat ze eigenlijk alleen maar aan het fietsen moeten denken. Wij regelen de vluchten, de hotels, het eten, de bevoorrading … Ze moeten enkel aan hun doelen denken en genieten.”
Een van de leden die helpt om alles in goede banen te leiden is Kristof Bervoets. Hij is al lid vanaf het begin en wordt de bevoorradingsingenieur genoemd. Hij zoekt minutieus uit waar en wanneer het support team tijdens de wedstrijden moet gaan staan om de renners te bevoorraden.
We proberen onze renners volledig te ontzorgen op zo’n wedstrijd.
Kristof, dat lijkt ons iets waar veel tijd in kruipt?
(KRISTOF) “Ik ben daar vaak een volledige dag mee bezig per wedstrijd, maar het is een leuke bezigheid. Ik zoek eerst de beste plekjes uit, vaak op een berg waar de snelheid lager ligt en dan bekijk ik de edities van de afgelopen jaren om te zien welke gemiddeldes er gereden worden. Zo kan ik uitrekenen hoe laat de eerste en de laatste renner op een bevoorrading langskomt. Ook bij granfondo’s die ik niet rijd, doe ik dat. Het geeft me enorm veel voldoening als ze mij dan een berichtje sturen dat de locaties top zijn en de timing tot op de minuut klopt. Daar doe je het voor.
Het is ook de bedoeling dat de leden tijdens het jaar eens meegaan met het support team zodat ze eens kunnen kijken welke stress er bij zo’n bevoorrading komt kijken. Pas dan gaan hun ogen eigenlijk echt open en zien ze wat voor luxe het is om tijdens de wedstrijd iemand klaar te hebben staan met wat bevoorrading.”
Dat kan ook Joeri Verdeyen bevestigen. Hij rijdt zo’n 3 à 5 granfondo’s per jaar voor het team en merkt keer op keer weer dat alles tot in puntjes geregeld is.
Joeri, hoe voelt dat om zo behandeld te worden?
(JOERI) “Dat is ongelooflijk fijn natuurlijk. Je checkt in in het hotel en moet alleen maar aan fietsen denken. Het kan wel zijn dat dit het kortst in de buurt komt bij het leven van een prof. Zelfs de dagen voor de wedstrijd is alles geregeld en moet je alleen maar aan fietsen denken.”
Doen jullie eigenlijk iets anders dan aan fietsen denken, want ik zie op je Strava dat je nu wel tot twintig uur per week traint?
(JOERI) “Haha, nu tijdens de coronaweken gaat dat inderdaad naar de twintig uur, maar normaal train ik in de zomermaanden zo’n 15 uur per week. Je moet daar natuurlijk opofferingen voor maken, maar in je hoofd is dat logisch omdat je dat graag doet. Dat zijn eigenlijk geen opofferingen maar meer gewoontes.”
Dat is bijna trainen als een prof, in hoeverre is een granfondo een profwedstrijd voor een niet profrenner?
(JOERI) “Sommige organisaties willen je dat gevoel wel geven. Hun slogan is soms letterlijk ‘ride like a pro’. Ze zenden de wedstrijden dan ook live uit.”
(ARNE) “Je zou kunnen zeggen dat het er iets of wat op lijkt omdat je op unieke locaties kan koersen tegen elkaar. Maar er is een belangrijk verschil: bij ons is er geen mechanische hulp. Als je lek rijdt is het game over. Heel veel ontgoochelingen bij ons zijn mechanische problemen waardoor je wedstrijd gedaan is. Daarnaast is er ook geen ploegtactiek.
Rijden jullie dan niet voor elkaar in een wedstrijd?
(ARNE) “Als dat kan zullen we elkaar wel helpen, maar het is niet zo dat we knechten en een kopman aanduiden zoals bij de profrenners. Het parcours is eigenlijk de scherprechter. De sterkste zal toch bijna altijd winnen. Wij geven nooit teamorders. Er mag alleen niet tegen elkaar gekoerst worden binnen ons team.”
Het parcours is eigenlijk de scherprechter.
Als je nu terugkijkt op die 7 jaar, wat zijn dan de mooiste momenten die jullie hebben meegemaakt?
(ARNE) “Dat zijn er echt veel.” Er is natuurlijk Rien Coertjens die de Mallorca 312 granfondo won voor ons team. En dan is er ex-prof Jurgen Van Goolen die voor ons wereldkampioen werd in Varese. Dat was heel speciaal voor hem omdat hij daar ook een WK bij de profs had gereden. Maar dat was ook speciaal voor het team omdat wij erbij waren en zijn titel toch een extra touch konden geven. Hij zei dat zelf ook: dat is een moment dat beleef je, maar dat is anders als je hier alleen bent. Wij hebben daar een feestje gebouwd met het team en dat maakt het extra speciaal.
Maar het is vooral belangrijk om te weten dat die prestaties voor ons van ondergeschikt belang zijn. Echt iedereen is welkom bij ons, welk niveau ze ook hebben. Zolang ze engagement tonen en bij het team komen met de juiste spirit, de granfondospirit.”