We ontmoeten Hélène op de tribune van het Vlaams Wielercentrum Eddy Merckx in Gent. Hier traint ze elke weekdag op de piste met de Topsportschool en werd ze eind december Belgisch kampioen bij de junioren op de scratch en de individuele achtervolging. Een huzarenstukje want pas anderhalf jaar geleden, op haar vijftiende, begon ze met fietsen via het Zij Aan Zij-project van Cycling Vlaanderen dat meer meisjes op de fiets wil krijgen.
Dag Hélène, een overstap van gymnastiek naar wielrennen, dat is niet alledaags?
Neen, zeker niet. Maar ik ben niet de enige. Nicky Degrendele deed het ook en zij is wereldkampioen Keirin geworden. 7 jaar heb ik acrogym gedaan, maar toen ik 15 werd begon ik het wat beu te raken. Door corona ging acrogym ook niet meer door en dat maakte de keuze gemakkelijker. Zowel mijn broer Jules als mijn vader Tom zitten al heel hun leven in het wielrennen. Zij hebben mij op weg geholpen en al snel zijn we bij het Zij Aan Zij-project uitgekomen.
En daar had je meteen de fietsmicrobe te pakken?
Absoluut, ik vond het geweldig. Cycling Vlaanderen hielp ons bij de keuze van een fiets, we deden samen onze eerste duurtraining en we kregen zelfs uitleg over voeding. Allemaal met als doel een eerste wedstrijd te rijden. Die was op het circuit van Zolder, dat was echt een unieke ervaring.
Zij aan Zij was wel niet het enige project voor jou. Je raakt ook meteen binnen in de Topsportschool hier.
Dat was een enorme verrassing. Mijn broer raadde mij aan de ingangstesten mee te doen. Ik kwam zonder verwachtingen naar Gent maar ik was erdoor. Daarna is het echt snel gegaan. Ik train nu zeker 3 uur per dag en ik rij intussen ook voor Van Moer Logisitics Cycling. Mijn ouders dachten dat het misschien allemaal wat te snel ging. In het begin had ik ook wat last van de onderrug. Voor gymnastiek moet die rug heel lenig zijn, nu moet ik lang in één positie zitten. Dat is toch anders. Maar dat probleem was snel van de baan. Mijn eerste wegseizoen bij de nieuwelingen heb ik zonder problemen kunnen afwerken. Ik heb zelfs drie wedstrijden kunnen winnen.
Dat was op de weg. Maar op de piste gaat het nog beter. Plots word je twee keer Belgisch kampioen.
Straf hé. Opnieuw, ik kwam zonder verwachtingen. Maar ik heb in elke discipline een medaille behaald, acht in totaal. Op de scratch en de individuele achtervolging was het goud. Ik had het nooit verwacht. Toen ik die Belgische trui pakte, besefte ik wel dat er iets in mij zit, dat ik hier goed in ben. Dat heeft mij alleen maar een extra boost gegeven.
Wat zijn verdere doelen?
Dat gaat heel ver. Ik droom van WK’s en Olympische Spelen. Ik wil het zowel op de weg als op de piste proberen. Jolien D’hoore is een groot voorbeeld voor mij, die kon het ook op de weg en op de piste. We proberen en we zien dan wel wat het oplevert. Stap voor stap, dat is voorlopig goed gelukt.
Zou je andere meisjes aanraden om in het Zij Aan Zij-project te stappen?
Uiteraard. Het heeft echt mijn leven veranderd. Ik heb nu toevallig de stap gemaakt naar de Topsportschool en ik rij in een wielerploeg. Dat is niet iedereen gelukt maar veel meisjes hebben wel de liefde voor de fiets ontdekt. Ik ben alvast enorm blij dat ik het gedaan heb. Anders had ik hier vandaag niet op die manier gestaan en was ik al zeker niet Belgisch kampioen geweest.
Zie jij zelf de evolutie? Zitten er meer meisjes op de fiets?
Ik vind van wel. Het aantal meisjes op de fiets is echt gestegen door het Zij Aan Zij-project. Er zijn veel meer inschrijvingen op wedstrijden. Het is daardoor ook moeilijker om een goed resultaat te rijden. Maar het kan altijd beter. Zeker op vlak van media-aandacht. Als er meer vrouwenkoers op tv is dan gaan ook meer meisjes het proberen. Maar ik ben optimistisch. Het gaat de goede kant uit.